اهداف وبلاگ

ما قصد داریم به بررسی اهداف وآینده شغلی رشته خودمون بپردازیم  رشته ای که در حال فراگیری آن هستیم  شاید از نگاه عوام رشته مهمی به نظر نرسد اونم  به خاطر اینه که معمولا افراد، آشنایی زیادی به این علم ندارند واز چند وچون این رشته بی خبرند ولی با نگاه دقیق تر به این علم ما شاهد علوم بسیار دقیق ومو شکافانه ای در این شاخه از علم خواهیم بود .

اصولا با هر پدیده ای از دیدگاه علمی روبرو باشیم شاهد پیشرفت های چشم گیری در آن زمینه خواهیم بود پرورش دام به روش های علمی اهمیت بسیار زیادی درسطح سلامت جامعه  بهبود وضع اقتصادی جامعه افزایش سطح رفاه جامعه کاهش بیکاری در جامعه  استحکام خانواده ها افزایش ازدواج ها وهزاران مزیت های دیگری  را در جامعه در پی خواهد داشت وهمه این موارد جزو آرمان های دست نیافتنی وشعار نیست بلکه اهداف تحقق یافتنی است که فقط با کمی همت وپشتکار وامید وهمیاری خود مان به وقوع خواهد پیوست.

شاید یکی از دلایل مظلوم واقع شدن این رشته خود ماهستیم که باور نداریم که با این علم هم می توان به پیشرفت های بلند بالایی دست یافت واکتشافات جدیدی را تقدیم بشریت کرد ولی مطمئنا این علم هم مثل سایر علوم دریای بیکرانی هست که میتوان باکشف فنون جدید در آن خدمت بزرگی نه تنها به کشور بلکه به جامعه ی جهانی ارائه نمود.

به عنوان مثال ما با تحقیق در مورد میکرو ارگانیسم های سیستم گوارش دام و ارتباط آن با تغذیه می توانیم به افزایش جذب انرژی خوراک با هزینه های کمتر دست یابیم.

یا بر روی چگونگی افزایش شیر دهی حیوانات اهلی تحقیق کنیم وهمچنین افزایش تولید گوشت وتخم مرغ وکرک وپشم و...

یکی از معلمان دوره ی دبیرستانم یک حرفی زد که خیلی من روشگفت زده کرد اون گفت:" اگه شما بتونین یک کلمه رو هم تغییر بدین شما دانشمند محسوب میشین واسمتون تو تاریخ برای همیشه باقی می مونه"

قسمتی از وصیت نامه ادوارد ادیش،یکی از بزرگترین تاجران امریکایی در سن 76 سالگی...

من ادوارد ادیش هستم که برای شما می نویسم،یکی از بزرگترین تاجران امریکایی با سر مایه ای هنگفت وحساب بانکی که گاهی خودم هم در شمردن صفر های مقابل ارقامش گیج می شوم!

دارای شم اقتصادیبسیار بالاکه گویا همواره به وجودم وحی می شود چه چیز را معامله کنم تا بیشترین سود از آن من شود،البته تنها شانس وهوش نبودمن تحصیلات بالای دانشگاهی هم داشتم که شک ندارم که سهم موثری در موفقیت های من داشت.

یادم هست وقتی بیست ساله بودم خیال می کردم اگر روزی به یک چهلم سرمایه فعلیم برسم خوشبخت ترین وموفق ترین مرد دنیا خواهم بود وعجیب است که حالابا داشتن سرمایه ای چهل برابربیشتر از آنچه فکر می کردم باز از این حس زندگی بخش در وجودم خبرینیست.

من درسن 22 سالگی برای اولین بار عاشق شدم،راستش آنوقتها من تنها یک دانشجوی ساده بودم که شغلی ودر نتیجه حقوقی هم نداشتم،بعضی وقت ها با تمام وجودم حس می کردم برای دختر مورد علاقه ام هدیه ای ارزشمند بگیرم تاعشقم را باور کند

ومن چون هرگز نتوانستم هدیه ای ارزشمند بگیرم هرگز هم نتوانستم علاقه ام را به آن دختر ابراز کنم واو هم برای همییشه ترکم کرد.روز رفتنش قسم خوردم دیگر تا روزی که ثروتی به دست نیاوردم هرگز به دنبال عشقی هم نباشم وبلند هم بر سر قلبم فریاد کشیدم:هـــــــــــیس،از امروز دیگر ساکت باش وعجیب که قلبم تاهمین امروزهم ساکت مانده است وزندگی جدید من آغاز شد....

من باتمام جدیت شروع به اندوختن سرمایه کردم،باید به خودم وتمام آدم ها ثابت می کردم کسی هستم. شاید برای اثبات کسی بودن راههای دیگری هم بود که نمی دانم چرا آنوقت ها به ذهن من نرسید...

دیگر حساب روز ها وشب ها  از دستم رفته بود. روز ها می گذشت، جوانیم دور می شد وبه جایش ثروت قدم به قدم به من نزدیک می شد ، راستش من در پی ثروت نبودم،  دلم می خواست از ورای ثروت به شهرت هم دست یابم واینگونه شد، آنچنان اسم ورسمی پیدا کرد ه بودم که تمام آدم های دورو برم را وادار به احترام می کرد .

هدفم از آوردن این وصیت نامه در اینجا این است که اراده انسان را به تصویر بکشم که اگر انسان تصمیم به انجام کاری کند توانایی رسیدن به آن را هم دارد.

س

لطفا در ارائه نظرات خود ما را یاری کنید

 واما سوال این هفته به نظر شما در رشته علوم دامی خانم ها موفقتر خواهند بود یا آقایان.

لطفا برای پاسختان توضیح دهید